İnsanlar arasında olup biteni anlar, karşılaşmaları kaleme alır, kalıpları ve alışkanlıkları eğip bükerken münzeviliğini koruyan; Emil Michel Cioran’ın ifadesiyle “yeraltında kalma inatçılığından taviz vermeyen” Samuel Beckett, dünyayı bir yazboz kâğıdı olarak görmüştü. Anlaşılması güç fakat içine girmeyi başardığınızda pek çok kapı açan; “absürdü, umutsuzluğu, boş gökyüzünü, iletilemeyeni ve ezeli yalnızlığı anlattığı” şiirsel bir üslup geliştirmişti.