“Bu egemen efendi tutumu sanıyorum Joseph Conrad’ın 1898-1899 yılları arasında yazdığı zengin ve zaman zaman anlaşılması zorlaşan Karanlığın Yüreği’nde en güzel şekilde sergileniyor. Öykünün anlatıcısı Marlow bir yandan tüm anlatının trajik çıkmazını kabullenirken – ‘İnsanın varlığına, gerçekliğine, ve anlamına belirli bir dönemin etkisini iletebilmek gerçekten zordur… Düşlerimizde nasıl yalnızsak yaşamda da öylesine yalnızız’ – öte…