‘Budalaca saldırılarının ardından Yılmaz Güney adına ‘cevap vermeye’ kalkışan yandaşlarının tavrı da Güney sinemasının ima ettiklerinden o kadar uzakta ki, onun işlediği cinayetten, hatta ‘politik’ sloganlarından ‘ayrı’, salt sineması açısından değerlendirmek gerektiğini söyleyip duruyorlar. Oysa Yılmaz Güney sinematografisi, ta başlarından itibaren bir ‘toplumsal tip’, bir ‘yaşam biçim’ ve bunların sinema dilinde beliriş biçimine dair bir düzenlilik sunuyordu: hayatında yaşamış olduklarını yaşamamış olan bir Yılmaz Güney’in o filmleri üretme olasılığı yoktur.’