#4 Kadınlar kendi HPV öykülerini anlatıyor: Erkekler, kadınlar bu virüsü sanki kendileri üretmiş gibi davranıyor

Bu bölüm, bütün haberi hazırlarken en çok zorlandığım ve çoğu zaman da ağlayarak yazdığım tek bölüm oldu. HPV konusunda bilimsel verilerin üzerinde durmak; virüsü, kanser ilişkisini ve aşının etkisini bilmek çok önemli ama bence asıl önemli olan aşıyla korunabilecekken korunamadığımız ve belki bazılarımızın kanser yolcuğunu başlatan bu virüsün kadınlar üzerinde yarattığı tahribatı hiçbirimizin görmemesi…

HPV, çoğu zaman bulaş yolu nedeniyle kentli seküler kadınların problemiymiş gibi sunuluyor. Toplumun belli kesimleri, özellikle de erkekler, HPV pozitif bir kadın zaten seks yapan bir kadın olduğundan yaşadığı şeyi hak ediyormuşçasına bir tavırla dışlanıyor. HPV’den korunmak için tek eşli olmayı tavsiye edenlerin sayısı tahmin ettiğinizden daha fazla! Sanki evli kadınlar HPV ile mücadele etmiyormuş, sanki aile hayatı HPV yüzünden kanser olmaya engel olabiliyormuş gibi…

Bu insanlarla karşılaştığımda onları kolundan tutup herhangi bir hastanenin jinekoloji onkoloji servisine götürmek istiyorum. Kolposkopi birimlerinin bekleme salonları tek eşli, evli ve çocuklu ve hatta muhafazakâr olup kocasından kaptığı HPV yüzünden kanser yolculuğu başlayan kadınlarla dolu!

Bu haberi hazırlarken en başından itibaren kadınların ağzından kendi öykülerini dinlemeye karar vermiştim. Önce HPV’ye dair bilgi sahibi olalım sonra bunu konuşamamanın ve normalleştirememenin –ve tabii aşıyla korunamamanın- kadınları çektiği bataklığa bu bilgilerle bakalım istiyordum. Neredeyse 2 aydır hastaneleri dolaşıp jinekoloji onkoloji polikliniği ya da kolposkopi biriminin önünde HPV ile tanışmış kadınlarla sohbet ediyorum. Ekşi Sözlük aracılığıyla ulaştığım ve hikâyesini dinlediğim kadınların öykülerini derleyip toplayınca hastanelere gidip oradaki kadınlarla yüz yüze konuşma cesaretine eriştim.

HPV’yi daha önce duymayanlar, uzun yıllardır mücadele edenler, virüsü duyan ve bundan korkmayanlar, virüsü öğrendikten sonra aldatıldığını anlayanlar… Her kadının öyküsü birbirinden çok farklı ama hepsinde ortak olan bir şey var: Yaşadıkları yalnızlık, öfke ve kalp kırıklığı.

HPV bir halk sağlığı sorunu evet, pek çok kadın içinse atlatılması zor bir travma hatta hayatlarında bir daha hiçbir şeyin aynı olmayacağını fark ettikleri bir dönüm noktası. Haberin bu bölümünde sizi bambaşka hayatlar yaşayan birbirinden çok farklı kadınların HPV öyküleriyle baş başa bırakıyorum…

Yasemin, 30 yaşında, akademisyen ve bekâr

HPV’yle ne zaman ve nasıl tanıştın?

Aslında HPV’yle yaklaşık 10 yıl önce bir yakınıma teşhis koyulması ve sık aralıklarla doktor kontrolüne gitmesi aracılığıyla tanıştım. O sırada internetten araştırdım ve henüz cinsel ilişki deneyimi yaşamadan, mümkünse 13 yaşından önce aşılanmanın bu virüsle enfekte olma riskini neredeyse yüzde 100 oranında azalttığı bilgisiyle karşılaştım. Yani virüsle enfekte olduğumda öncesinde aşılanmış olmam gerektiğini biliyordum fakat ülkemizde aşının gerek zor temin edilmesi, gerek ekonomik durumlar gerekse ayıplanma korkusu nedeniyle öncesinde aşı olmamıştım. 2021’in Kasım ayında ilk ilişkimden yaklaşık 4 ay sonrasında çeşitli endişeler yaşamam üzerine doktora gittim ve smear/HPV testleri sonucunda en riskli tür olan HPV 16 pozitif olduğumu öğrendim.

‘HPV’yi biliyordum ama yine de enfekte olmayı engelleyemedim’

HPV ile tanıştığında virüsü biliyor muydun ya da hakkında ne kadar bilgin vardı?

Hakkında çok fazla bilgim vardı, ona rağmen virüsle enfekte olmamı engelleyememiştim. 10, 15 yıl içinde rahim ağzında hücre bozulmalarına yol açarak kansere neden olduğunu, cinsel ilişki ya da temas yoluyla bulaştığını, herhangi bir tedavisi olmadığını ve tek tedavinin henüz çocukken aşılanmak olduğunu biliyordum. Aslında pek çok kişiye göre bu konuda fazla bilinçliydim.

Fakat o dönemde bilmediğim tek şey aktif cinsel hayatı olan neredeyse herkesin hayatında bir kere de olsa bu virüsle karşılaşıyor olduğu ve artık bunu normalleştirmek zorunda olduğumuz gerçeğiydi aslında.

HPV pozitif tanısı aldığında ne hissettin ve ilk düşündüğün şey ne oldu?

İlk olarak kendime “Ben şimdi ne yapacağım,” dediğimi hatırlıyorum. Çünkü muhafazakâr bir ailem vardı, o dönemde çalışmıyordum hatta elimde neredeyse hiçbir şey yoktu diyebileceğim bir süreçten geçiyordum. Çünkü bağışıklığımı yüksek tutmak için pahalı takviyeler kullanmam gerektiğini, artık aşı olmak zorunda olduğumu da biliyordum. Bir de muhakkak kanser olacağımı da düşünmüştüm. Hatta halihazırda kanser olduğumu bile düşünmüştüm. Kafamdan, “Ya öncesinde başka bir şekilde kaptıysam da şimdi ilerlediyse, kanser olduysam, kesin kanser olacağım, aslında belki de yanlış bir şey yaptım, günah işledim o yüzden cezamı buldum…” gibi pek çok mantıksız, manasız ve obsesif düşünce geçiyordu aslında.

HPV pozitif olduğunu birileriyle paylaştın mı?

Yakın arkadaşlarımın tamamıyla paylaştım.

‘Benden sonra test yaptıran arkadaşlarımın hepsi pozitif çıktı’

HPV pozitif olduğunu söylediğinde nasıl tepkiler aldın?

Çok destekleyici, obsesyon kaynaklı düşüncelerimi hafifletmeye yönelik tepkilerdi ve aslında tüm arkadaşlarım ilk ilişkimden yalnızca birkaç ay sonrasında en riskli türle enfekte olmam konusunda inanılmaz da şaşkındı. Sonra araştırdık ki bu virüsü pek çok kişi zaten ilk ilişkisinde kapıyor. Ayrıca tüm arkadaşlarım da benden sonra “Biz de bir test yaptırsak mı?” dediler. İnanır mısınız sonrasında doktora giden arkadaşlarım da 16 olmasa da başka türlerle enfekte olduklarını öğrendiler. Çünkü HPV zannettiğimizden çok daha yaygın bir virüs.

HPV konusunda başvurduğun doktorun tavrı nasıldı? Virüsle ve yaşayacağın süreçle ilgili yeterince bilgilendirildiğini düşünüyor musun?

Bu iki yıllık süreçte pek çok farklı doktorla ve pek çok farklı tavırla karşılaştım aslında. Şimdi hepsini tek tek büyük bir zevkle anlatacağım. Bence HPV konusunda bilinçli çok az doktor var. Pek çoğu hâlâ gerekli araştırma ve bilgiye sahip değil ve bu bence çok endişelendirici. İlk gittiğim doktor yapıcı tavırları olan, empati yetisi gelişmiş biriydi ama kesinlikle yeterince bilgilendirici değildi. Tanıyı almak için jinekolojiye gittim ve jinekolojik onkolojiye yönlendirmesi gerektiğini bundan sonra tedavimin orada devam edeceğini, bana kolposkopi yapılacağını söyledi. Onkoloji deyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü ve “nasıl yani kanser mi olacağım” şimdi diye düşünmeye başladım. Ben bu düşüncelerle boğuşurken doktor jinekolojik onkolojide gerekli bilgilendirmelerin yapılacağını söyledi.

Jinekolojik onkolojiye ilk gittiğimde asistan doktor tekrar muayene etti. Bu kişi ilk gittiğim doktor gibi yapıcı tavırları olan biri değildi. Aksine bilgi almaya yönelik sorduğum hiçbir soruya cevap vermediği gibi beni aşağılayan ve ayıplayan bakışları da hâlâ aklımda. Yine aynı gün kan testi yaptırmam gerektiğini söylediler, niçin ve hangi kan testleri olduğunu ise bana ,yani bizzat konunun muhatabına açıklama zahmetine girmediler. Sonrasında öğrendim ki HIV ve Hepatit testleriymiş.

‘Kolposkopi günü hayatımın en kötü günlerinden biriydi’

En yaygın cinsel hastalıklardan biri olan HPV pozitif olduğunuz için sağlık sistemi bile sizi yaygın olmayan tüm zührevi hastalıkları taşıyor olmakla suçluyor ve bunun için sizin onayınızı alma zahmetine dahi girmiyor. Cinsel olarak aktifseniz bu testlerin de zaten 3-6 ayda bir yaptırılması gerektiğini biliyorum ama buradaki tavır kötü hissettirici, yargılayıcı ve ötekileştirici bir tutum maalesef ki. Zaten endişeli birine ne olursa olsun bu şekilde yaklaşamazsınız, o dönem pek çok sorunla boğuştuğum için o asistanı şikâyet etmedim ama bugün olsa şikâyet ederdim.

Kolposkopiye yönlendirildim ve 2 ay sonrasına randevu alabildim. Kolposkopi günü hayatımın en kötü günlerinden biriydi. Doktor gayet yapıcı biriydi ama rahim ağzımdan canlı canlı parça alınışını hissettiğim o koltukta 2 kere bayılma tehlikesi geçirdim. Üstelik yapayalnızdım. Çok ilgili bir hemşire vardı ve sağ olsun benimle ilgilendi. Kolposkopik biyopsi işlemini yapan doktor da ne yazık ki yeterince bilgilendirici biri değildi. Ama burada çok fazla hastaya bakıyor olması ve kapıda pek çok hastanın bekliyor olmasının da etkili olabileceğini düşünüyorum. Çünkü sorduğum sorulara çok hızlı bir şekilde cevap veriyordu, bu da detaylı bilgiler almamı engelliyordu tabii ki.

Aşı konusunu sorduğumda istersem olabileceğimi ve sigarayı kesinlikle bırakmam gerektiğini söyledi. Aşının çapraz koruma özelliği olduğunu ve yeni türlerle enfekte olmamı da engelleyebileceğini ve istersem aşı olabileceğimi de söyledi. Ama açıkça ve kesin bir şekilde aşı olmalısın bile demiyordu doktorlar, bu virüsle mücadele sürecinde insan konunun uzmanından “şunu yapmalısın, bu ilacı kullanırsan bu virüsle mücadeleni hızlandırırsın” gibi öneriler bekliyor aslında. Bu süreçte muhatap olduğum 10’a yakın doktor ve asistan arasında bu beklentilerime cevap veren yalnızca tek bir kişi oldu. Hem sorduğum her soruya çok ilgili ve bilinçli bir şekilde cevaplar veren ve önerilerde bulunan biriydi.

HPV aşısı oldun mu?

Oldum ama çok zorlanarak oldum. Çünkü aşı çok pahalı ve bulması inanılmaz zordu. Üçüncü dozu olurken neredeyse 10 eczane gezdiğimi hatırlıyorum. Diğer iki dozu da tanıdık eczacılara ayırtarak yaptırabilmiştim.

‘İlk partnerim bu virüsü sanki ben ona bulaştırmışım gibi davrandı’

HPV pozitif olduğunu öğrendiğinde partnerin var mıydı? Bu durumu onunla paylaştığında tepkisi ne oldu?

Yoktu ama hayatımda ilk defa ilişki yaşadıktan sonra HPV pozitif tanısı aldığım için o ilişkimi yaşadığım kişiyi bilgilendirmem gerektiğine yönelik ahlaki bir sorumluluk hissettim. Bunu ona söyleyince bana sanki ben ona bulaştırmışım gibi davrandı. Üstelik bu kişi Türk değildi ve daha bilinçli olmasını beklerdim. O an anladım ki tüm dünyada erkeklik ve kadınlık kodları aynı ve bizim kadınlar olarak daha da bilinçlenmekten başka çaremiz yok.

HPV’den sonra hayatında neler değişti?

Bu benim yetişkin hayatım boyunca tek başıma mücadele etmek zorunda kaldığım ilk gerçek problemdi ve beni gerçek bir yetişkin olma konusunda kamçıladı aslında. Bir yandan kendine daha çok değer veren, ilişkide özellikle cinsel ilişkide sınırlarını korumak konusunda oldukça kesin çizgiler çizebilen biri haline de getirdi. Bir yandan duygusal olarak çok fazla hasar verdi ve bu konuyu hâlâ çözebilmiş olmadığım için detaylı bir şekilde bahsedemeyeceğim.

HPV cinsel yakınlaşmayla ilgili fikrini değiştirdi mi?

Uzun bir süre cinsel dürtü hissedemedim. Hiç kimseyle duygusal da cinsel de bir yakınlaşmaya girmek de istemedim. Sonrasında karşımdakini bir süre kocaman bir virüs olarak görmeye başladım. İnsanlara “bu kesin pozitiftir, bunda kim bilir hangi zührevi hastalıklar vardır…” şeklinde yaklaştığım korkunç bir dönem de oldu.

Ama bana kattığı olumlu bir şey de var: Artık prezervatif kullanmayı reddeden erkeklerle ilişkimi o an kesmem gerektiğini de öğretti çünkü prezervatif kullanmayı ısrarla reddeden erkekler, HPV ile enfekte olduğunuzda bu virüsü siz kendi kendinize üretmişsiniz gibi davranıyor.

HPV duygusal ilişkilere karşı tavrını değiştirdi mi?

Duygusal ilişkilere, hayata ve pek çok şeye karşı tavrım HPV sonrasında keskin bir şekilde değişti. Ama bunun nedeni HPV mi yoksa sonrasında yaşadıklarım mı ondan hâlâ emin değilim. Çünkü eminim ki bu süreci destekleyici bir anne figürü ya da destekleyici bir duygusal partner eşliğinde yaşasaydım bambaşka hissedecektim. Şu anda yoğun duygular hissettiğim biriyle bile ilişkilenmek konusunda çaba sarf eden biri değilim mesela, üstelik herhangi bir ilişkim bittiğinde üzüntü hissetmiyorum. Kendine değer vermenin dozunu biraz kaçırmış olabilirim.

‘HPV kadının hem devlet hem de erkekler nezdindeki yeni ile ilgili bir turnusol kâğıdı’

HPV’den sonra biriyle cinsel ya da duygusal olarak ilk yakınlaşmanda ne hissettin?

Aslında bu önceki sorunun cevabıyla bağlantılı. Az önce anlattığım şeyleri hissetmemde bu ilk yakınlaşmanın da çok büyük bir etkisi olduğunu düşünüyorum. Bu ilk duygusal yakınlaşmada sürekli kendimi HPV pozitif olduğumu söyleme konusunda sorumlu hissediyordum ve sonunda söyledim ve ilişki yaşadığım kişinin tavırları inanılmaz şekilde değişti. Üstelik kendisi hayatı boyunca pek çok tek gecelik ilişki yaşamış, onlarca kişiyle birlikte olmuş biriydi. Bunu tabii ki yargılamak için söylemiyorum ama kendisi tüm bunlara rağmen bana açıkça söylemese de beni yargılayabilmişti ve benimle ilişkisine devam etme konusunda tereddütler edinmesine neden olmuştu bu sonuç.

Bu ilişkiden sonra herhangi bir erkeğe HPV pozitif olduğumu söylemedim ve erkekler için HPV testi geliştirilmesi en büyük dileklerimden biri oldu diyebilirim. Ben bu süreçte HPV’yi kendi açımdan normalleştirmek için elimden geleni yaptım ve sanırım başarılı da oldum. Bu grip olmak kadar normal ve yaygın bir şey ve eskiden insanlar grip virüsü nedeniyle de çok ciddi süreçler yaşıyorlardı. Bilinçli bir şekilde kontrollerimize devam ettiğimiz ve vücudumuza iyi baktığımız sürece tabii ki kanser falan olmayacağız. Ama bu virüsün ataerkil düşünce yapısı ve kadının hem devlet, hem aile, hem sağlık sistemi hem de erkekler tarafından konumlandırıldığı yer açısından kesinlikle bir turnusol kâğıdı olduğunu düşünüyorum.

HPV’den sonra psikolojik destek almayı düşündün mü?

Düşünmedim, almak zorunda kaldım çünkü hayatımın en büyük depresyonunu yaşadım. Hayatımda hiçbir zaman yemek yemek, duş almak bile istemediğim, kendimi bu kadar değersiz hissettiğim, aklımdan intihar fikirlerinin geçtiği ama “ben kesin onu bile beceremem” diye düşündüğüm başka bir dönem yaşamamıştım. Sonrasında ailemin ve arkadaşlarımın desteğiyle bir psikiyatriste giderek ilaç tedavisine başladım. Bu tedavi etkili oldu ve daha iyi hissetmeye başladım ama 2 yıl boyunca çeşitli sebeplerle psikoterapi alamadım. Şimdi psikoterapiye de başlamaya karar verdim. Çünkü ben bunu normalleştirebilmiş olsam da yaşattığı psikolojik yıkımın etkilerinin hâlâ çok büyük olduğunun farkındayım.

‘Kanser olmaktan korkuyorum. Bunu kimseye de anlatamadım’

Nezahat, 55 yaşında, emekli, boşanmış ve bir çocuğu var

Nezahat ile kolposkopi bekleme odasında tanıştık. Bu onun gerçek ismi değil, haberde ismini kullanmama izin vermedi ama HPV ile ilgili haber yaptığımı duyunca o da anlatmak istedi.

Ben aslında burada yaşamıyorum. Trakya’da yaşıyorum ama doktor için buraya geldim. 1 ay önce başka bir sorun yüzünden aile sağlığı merkezinde Smear testi vermiştim. Arayıp HPV pozitif olduğumu ve Jinekoloji Onkoloji’den randevu almam gerektiğini söylediler. İstanbul’a geldim, kuzenimle hastaneye geldik. Asistan muayene etti ve bunun cinsel yolla bulaşan bir şey olduğunu söyledi. Çok uzun süredir hayatımda kimse yok, yıllar önce boşandım. Bu nasıl olur anlayamıyorum. Bir arkadaşım var, sık sık eş değiştiriyor. Onun evinde oturduğum koltuktan, tuvaletten falan mı geçti acaba diye düşündüm.

Burada Nezahat’e HPV’nin koltuktan bulaşmayacağını ancak virüsün çok uzun süre vücudumuzda belirti vermeden yaşayabileceğini anlattım. Nezahat HPV’ye dair hiçbir şey bilmiyor sadece kanser olmaktan korkuyordu.

Doktor hiçbir şey anlatmadı. Sadece bu virüsün kanser yapabileceğini, bu yüzden kolposkopi diye bir şey yapacaklarını söyledi. Siz yaptırdınız mı, çok acıyor mu?

Nezahat’e birazdan onu bir masaya yatırıp rahim ağzına mikroskobik bir cihazla bakacaklarını ve gerek gördükleri yerlerden parça alacaklarını anlattım. Acımayacağını söyledim ama bu yalandı. HPV nedeniyle biyopsi veren kadınların hepsi ne kadar canının yandığından bahseder hep. Nezahat de beni bir gün sonra arayıp canının yandığını anlattı.

Aşısı varmış ama pahalı diyorlar. (Burada aşının güncel fiyatını söyledim.) Hiçbir şeyden haberim yoktu bir ay öncesine kadar. Keşke bilseydim. Buradan eve dönünce etrafımdaki herkese bundan bahsedeceğim. Keşke ortaokul ya da lisede çocuklara okullarda bunu anlatsalar. Hoş, şimdi aşıyı biliyorum ama bu kadar para veremem. Bu aşıyı devletin ücretsiz yapması gerekiyor. Bilmeyenler, parası olmayanlar nasıl aşı olacak? Bir aydır kanser olacağımı düşünüyorum. Kanser olmaktan korkuyorum. Bunu kimseye de anlatamadım. Annem bile inanmaz bana, biriyle görüştüğümü sanır. Kuzenimle çok yakınız, o kimseyle görüşmediğimi bildiği için ona söyledim. İyi ki karşılaştım sizinle, biraz rahatladım. Bunun bilinmesi gerekiyor. Kadınların bilgilendirilmesi gerekiyor. Eğer devlet aşıyı ücretsiz yaparsa olurum. İnşallah aşı ücretsiz olur.

‘Erkek arkadaşım beni ona HPV bulaştırmakla suçladı’

Elif, 27, bekâr, gazeteci

HPV’yle ne zaman ve nasıl tanıştın?

HPV ile 2021’in Ekim ayında tanıştım ama benim tanışmam biraz garip oldu. 2021 yazında bir erkek arkadaşım vardı ve masal gibi bir ilişki yaşadığımı düşünüyordum. Yaz sonunda ayrıldık ve eski erkek arkadaşım bir ay kadar sonra bana bir mesaj attı ve “Genital bölgesinde siğil çıktığını ve riskli kişinin ben olduğumu” söyledi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü çünkü genital siğillerin HPV nedeniyle çıktığını biliyordum.

Cinsel sağlık konusunda takıntılı biri olduğum için testlerime ve kontrollerime çok dikkat ederim. Kendisiyle tanışmadan bir ay önce rutin kontrole gitmiş ve Smear testi yaptırmıştım. Smear testim de muayene de sorunsuzdu. Bunu ona söylediğimde “Olabilir ama ben de senden önce çok uzun süre biriyle birlikte olmadım,” dedi. En son 6 ay önce biriyle birlikte olmuş, bu yüzden siğilinin nedeninin ben olduğumu düşünüyordu. Bende zaten siğil yoktu ama yine de büyük bir panikle hastaneye gittim ve ağlayarak test verdim. Testin sonucu 45 gün sonra geldi: Smear temiz, HPV negatif. 45 gün sonra kanser olmadığımı düşünüp rahatladım.

HPV ile tanıştığında virüsü biliyor muydun ya da hakkında ne kadar bilgin vardı?

Eski ev arkadaşım nedeniyle HPV konusunda bilgim vardı. Kendisi, HPV nedeniyle rahim ağzı kanseri takibindeydi ve CIN 1’den CIN2’ye giden süreç nedeniyle Leep Konizasyon operasyonu geçirmişti. HPV üzerine konuştuğumuz bir konuydu ama yine de yeteri kadar bilgim yokmuş. Erkek arkadaşımın beni suçlamasının ardından verdiğim test sonucu çıkana kadar (45 GÜN) o kadar çok HPV yazısı okudum, o kadar çok HPV videosu izledim ki pek çok hekimden daha çok bilgim olabilir!

HPV pozitif tanısı aldığında ne hissettin ve ilk düşündüğün şey ne oldu?

HPV pozitif tanısı almam da biraz garip oldu. Bahsettiğim 45 günlük travmatik sürecin sonunda hemen aşılarımı oldum ve aşılarım bitene kadar da kimseyle birliktelik yaşamadım. Ama bu süreçte de sürekli doktora gidip muayene oluyor ve HPV ile ilgili her şeyi okumaya devam ediyordum. Tam bir yıl sonra, 2022 Eylül ayında yine bir Smear testi verdim. Hastaneden Smear testinin çıktığına dair mesaj geldi. Doktorun odasına çok rahat girdiğimi hatırlıyorum. Bir sene önce negatiftim, aşılarımı olmuştum, bu bir sene içinde eskiden görüştüğüm biri dışında kimseyle olmamıştım, korkacak bir şey yoktu. Ama öyle olmadı.

Doktora, “Zaten negatifim de yine de yaptırıyorum testlerimi” dememle doktorun bana “Yoo negatif değilsiniz, pozitifsiniz. Ayrıca sadece pozitif de değilsiniz, rahim ağzınızda kanser öncüsü lezyonlar başlamış. Sizi jinekoloji onkolojiye sevk ediyorum, kolposkopi ve biyopsi yapılması gerekiyor,” demesi bir oldu.

Bir anda her şeyin karardığını hatırlıyorum. Babam kanser, kanserin ne demek olduğunu ailece çok yakından biliyoruz. 26 yaşındaydım, hayatımda sadece 3 kişiyle birliktelik yaşamıştım ve doktor kanser olabileceğimi söylüyordu. Hemen jinekoloji onkolojiye gittim. Biyopsi ve kolposkopi için gün belirlendi. Biyopsi günü sabahın 8’inde tek başıma hastanedeydim. Hemşire beni hazırladı ve doktor geldi. Anestezi verilmedi ve ben bacaklarımı kaldırmış tavanı izlerken rahim ağzımdan 4 parça aldılar. Alınan bütün parçaları hissettim. Son parça alınırken bayıldım, kendime gelince çıkıp eve geldim. Bütün gün koltukta ağladım. Hayatımın en kötü günüydü.

HPV pozitif olduğunu birileriyle paylaştın mı?

Sadece en yakın arkadaşlarımla paylaştım. HPV cinsel yolla bulaşan bir virüs olduğu için çok fazla insanın beni yargılayacağını ya da bunu hak ettiğimi düşüneceğini hissediyordum. Ailem normal şartlarda bunu paylaşabileceğim bir aile ama babamın kanseri zaten kötü gidiyordu, bir kanser korkusuna daha gerek yok diye düşünüp onlara söylemedim.

HPV pozitif olduğunu söylediğinde nasıl tepkiler aldın?

Arkadaşlarımdan ikisi zaten pozitifti. Onlar bu süreçte benim en büyük dayanağım oldu. Ne zaman ihtiyaç duysam yanımdaydılar. Bazı arkadaşlarım beklediğim kadar kucaklayıcı değildi. Benim için üzüldüklerini söylüyorlardı ama gözlerinden umursamadıkları belli oluyordu. Bazıları artık arkadaşım değil.

HPV konusunda başvurduğun doktorun tavrı nasıldı? Virüsle ve yaşayacağın süreçle ilgili yeterince bilgilendirildiğini düşünüyor musun?

HPV yüzünden çok farklı dönemlerde çok farklı doktorlarla muhatap oldum. Erkek arkadaşım beni suçladıktan sonra başvurduğum doktor genç bir kadındı. Muayene odasında ağlarken beni sakinleştirmeye çalıştığını, kendi hayatından örneklerle HPV’den korkmamam gerektiğini anlattığını hatırlıyorum. Karşılaştığım diğer doktorlar pek bilgili değildi. Sadece randevu tarihi belirleyip gelmeden önce nasıl hazırlık yapmam gerektiğini söylüyorlardı. Hatta birinin Deflagyn Jel kullanmamı önermediğini hatırlıyorum. Onu dinlemedim ve Deflagyn Jel kullandım çünkü daha önce de dediğim gibi çoğu hekimden daha çok şey biliyorum.

‘HPV aşısı olmak için ek iş yaptım’

HPV aşısı oldun mu?

Evet, 45 günlük kâbusun ardından hemen aşı oldum. Aşıyı daha önce de olmak istemiştim ama fiyatı çok pahalı diye olmamıştım. Bu süreçten sonra ilk dozun parasını annemden aldım. Rahim ağzı kanserine neden olan bir virüs için test verdiğimi söylemiştim. Rahim ağzı kanserinden koruyan bir aşı olduğunu, bu aşıyı olmak istediğimi ama paramın olmadığını da söyleyince “Sen merak etme ben sana para veririm git yaptır aşını,” dedi.

İkinci ve üçüncü dozu alabilmek için ek iş yaptım. Mesai saatlerimin dışında başka bir işte çalışıp oradan kazandığım parayla aşılarımı aldım. İkinci doz aşımı 2 ay aradım, o dönem bir aşı sorunu yaşanıyordu. Eczacı bir arkadaşım aşımı bulmama yardım etti.

HPV pozitif olduğunu öğrendiğinde partnerin var mıydı? Bu durumu onunla paylaştığında tepkisi ne oldu?

HPV bulaştırmakla suçlandığımdan beri gerçek bir partnerim yok. Aşılarımı olduktan sonra ilk birlikte olduğum ve ara ara görüştüğüm kişiyle görüştüm birkaç kez. Onda da siğil vardı, bunun HPV olduğunu ve doktora gitmesi gerektiğini söyledim. Gitmedi. Zaten pozitif olduğumu da onda siğil gördükten sonra verdiğim testte öğrendim. Aşılarımı yaptırdığım için siğilden korkmamıştım ama pozitif olduğumu öğrenince onunla görüşmeyi kestim. En başta ona söylemek istemedim çünkü kendisi takıntılı biriydi ve bana HPV bulaştırdığını düşünüp üzülmesini istemiyordum. Çünkü HPV’yi ondan mı yoksa beni suçlayan partnerimden mi kaptığımı hiçbir zaman bilemeyeceğiz.

HPV pozitif olduğumu öğrenince doktora “Nasıl olur ben aşılarımı oldum ve aşılarımı olana kadar da kimseyle birlikte olmadım,” demiştim, o da “Muhtemelen aşıdan önce kaptın ama vücudunda henüz uyanmamıştı çünkü rahim ağzında kanser öncüsü lezyonlar çıkması için bir süre geçmesi gerekiyor, hemen olmaz,” demişti. Birine HPV bulaştırdığını düşünmenin ne kadar berbat bir his olduğunu biliyordum (BKZ: GÜNLÜK BEKLEME SÜRECİM)

Ama sonra daha da garip bir şey oldu. Ben tek başıma biyopsi odalarında baygınlık geçirirken “Kendini suçlu hissedip üzülmesin” diye düşünerek HPV’den bahsetmediğim partnerim bana “Bende siğil çıktığı için uzaklaştın benden” diye tepki gösterdi. Erkekler gerçekten inanılmaz. Bu tepkisine sinirlenip olan biteni anlattım ve beni bir daha aramadı. Bir kez bile nasılsın diye sormadı. Bu HPV yüzünden ikinci dışlanışım oldu, hem de yine HPV pozitif biri tarafından…

‘Artık yalnız, kaygılı ve takıntılı bir insanım’

HPV’den sonra hayatında neler değişti?

Ne değişmedi ki! Öncelikle artık çok yalnız bir insanım. HPV sürecimde yanımda olmayan herkesi hayatımdan çıkardım. Kendimi sadece işe verdim. Sürekli çalışıyorum ve ne iş yaptığımın da bir önemi yok. Yeter ki boş kalmayayım. Anksiyete krizleri, stres sivilceleri, ve sağlık konusunda takıntılı birine dönüştüm. Tırnağım kırılsa hastaneye gidiyorum. Kendimi çok öfkeli hissediyorum, özellikle erkeklere karşı. Bir tanrı varsa bunun kesinlikle erkek olduğunu düşünüyorum. Etrafımdaki herkese sürekli HPV aşısı olmaları için baskı yapıyorum. Tanıştığım herkesle konuyu bir şekilde HPV’ye getirip ne kadar bilgisi olduğunu test etmeye çalışıyorum. O kadar çok HPV konuşuyorum ki çalıştığım yerde ya da arkadaş ortamımda cinsel sağlıkla ilgili sorunu olan herkes “Biraz konuşabilir miyiz” diyerek bana derdini anlatıyor. Her şey saçma sapan bir hal aldı farkındayım.

Ben neşeli, gözlerinin içi gülen, dokunduğum herkese neşe saçan bir insandım. Artık antidepresanlarımı içmediğimde yataktan çıkmak istemiyorum. Ailemle daha az iletişim kuruyorum. Babamın kanseriyle ilgili gelişmeleri takip etmeye dayanamıyorum. Kemoterapiye gittiği günlerde ya da kan takviyesi aldığı günlerde arayıp anlatmak istiyor. Ben telefonda sessizce ağlıyorum. HPV’den ve kanser riskinden kurtuldum. 2023 Temmuz ayında testlerim temiz geldi ama HPV kaygısı tazecik hayatımı mahvetmeye devam ediyor.

HPV cinsel yakınlaşmayla ilgili fikrini değiştirdi mi?

Elbette. Temiz sonucunu alana kadar zaten kimseyle birlikte olmadım. Zaten cinsel anlamda hiçbir arzu duymuyorum artık. Birilerinin benimle ilgilendiğini fark ediyorum ama biri benimle ilgilenmeye başlayınca düşündüğüm ilk şey taşıyabileceği cinsel hastalıklar oluyor. Bunun bende cinsel anksiyete yarattığını düşündüğüm için kendimi birileriyle ilişki kurmaya zorlamaya başladım. Bununla bir şekilde baş etmem gerektiğinin farkındayım.

‘Kaygılarımın sebebi kanser değil, gördüğüm tepkiler’

HPV duygusal ilişkilere karşı tavrını değiştirdi mi?

Sanırım cinsel isteksizlikten daha büyük bir isteksizlik duyuyorum bu konuda. Aradan geçen iki seneden sonra HPV’ye karşı asıl korkumun kanserden değil partnerlerimden gördüğüm tepkiden kaynaklandığını fark ettim. Benim kadar düzenli test veren ve dikkatli yaşayan birinin kanser olmayacağına artık eminim ama birinin sevgisine sahip olabileceğime inanmıyorum artık.

Bazen birilerinden etkileniyorum. Küçük küçük flört etmeye de başlıyorum ama işler biraz ilerleyince onun beni terk etmesine fırsat vermeden ben onu terk ediyorum. Ona hemen HPV geçmişimden bahsediyorum. Bunu duyan erkekler bir daha arayıp sormuyor zaten.

HPV’den sonra biriyle cinsel ya da duygusal olarak ilk yakınlaşmanda ne hissettin?

HPV’den tamamen kurtulduktan sonra ilk cinsel yakınlaşmamda yakınlaşamadım. Daha sonra bunu çözmem gerektiğini düşünüp, çok sarhoş olup biriyle yakınlaşmayı denedim. HPV çok yaygın ve bu korkuyu artık atmam gerekiyor biliyorum ama yine de kaygılarımdan kurtulmam için çok sarhoş olmam gerekiyor.

Duygusal yakınlaşma yaşamadım. Daha doğrusu şöyle, önceleri birilerine tutkuyla bağlanabilen ve bağlandığım kişinin peşinde gözümü karartıp sadece yaşamaya odaklanan biriydim. Artık bu tutkuyu duyabileceğimi fark ettiğim insanlardan hızla uzaklaşıyorum. Çünkü birine tutkuyla bağlanıyorsam beni üzmesine izin verebileceğimi biliyorum. Duygusal bir yakınlık için özellikle saygılı, anlayışlı ve açık fikirli insanlara yöneliyorum. Bu kulağa iyi geliyor ancak pek öyle değil. Çünkü artık “Ben ne hissediyorum” diye düşünmüyorum, “Bu insan beni üzebilir mi üzemez mi” diye düşünüyorum.

HPV’den sonra psikilojik destek almayı düşündün mü? Ya da HPV kansere ya da cinsel hastalıklara karşı kaygı bozukluğu hissetmene neden oldu mu?

HPV’den sonra psikiyatriye gitmeye başladım. Uzun süre ilaç kullandım ama sanırım ilaçlarla çözebileceğim bir şey değil, travmatik bir süreç oldu bu benim için. Her şeye karşı kaygı doluyum ve daha kötüsü kimsenin sevgisine inanmıyorum. Bu yıl psikoterapiye başladım. Bunu çözmek istiyorum. Hayatımı bu korkuyla ve kırgınlıkla sürdürmek mümkün görünmüyor.

‘9 senedir HPV ile tek başıma mücadele ediyorum’

Zeynep, 41 yaşında, güzellik Uzmanı, evli ve 3 çocuğu var

Zeynep ile kolposkopi bekleme odasında tanıştık. Zeynep tesettürlü bir kadın, kolposkopi bekleme salonuna girdiğim anda gergin bakışları ve bıkkın yüz ifadesiyle dikkatimi ilk çeken kadın oldu. Başka bir kadın tarafından röportaj teklifimin reddedilişini izlediğini görünce cesaret bulup kendisinin benimle konuşup konuşmayacağını sordum. Bu onun gerçek ismi değil, haberde ismini kullanmama izin vermedi ama kendi öyküsünü anlatmak istedi.

41 yaşındayım. 24 yıllık evliyim ve 3 çocuğum var. HPV ile 9 sene önce, küçük çocuğum 5 yaşındayken tanıştım. 9 senedir tek başıma bu koridorlarda geziyorum. 2 sene önce negatife dönmüştüm ama şimdi yine pozitifim. Yoruldum artık bununla uğraşmaktan. Ameliyat da oldum ama yok, yine pozitif işte. HPV’yi bildiğimi sanıyordum. Arkadaş ortamından, sosyal medyadan falan duymuşluğum vardı. Aslında bir şey bilmiyormuşum. Ben kendini dışarıya çok açan bir kadın değilim. Hele özel hayatımı anlatmam. Çevremde kimse HPV’yle uğraştığımı bilmiyor. 9 senedir kimsenin haberi olmadan sadece eşimle gelip gidiyorum hastaneye. Bugün de onunla geldim. Arabaya park yeri arıyor, birazdan gelir. İlk öğrendiğimizde hepimiz şoke olduk, eşim de öyle. Bu süreçte bana hep destek oldu ama yine de bunu onun yüzünden yaşadığım gerçeği değişmiyor. 24 yıldır evliyiz, bana bunu onun bulaştırdığını biliyorum. İlk zamanlarda bunu konduramıyordum. Kadınlar aslında biliyor, anlıyor ama itiraf edemiyor.

‘Beni aldatıyor ama terk edemiyorum’

Kanser olmadım ama kansermiş gibi ağır dönemler yaşadım. En başta çok ağır ilaçlar kullanıyordum. İki kere ameliyat oldum. Bana sürekli bulaştırmaya devam ediyor. Bir gün onunla yüzleştim. Bütün bunları onun yüzünden yaşadığımı ona söyledim. İnkâr etti tabii ama ben biliyorum. Beni aldatıyor. Neden terk edemiyorum bilmiyorum. Üç çocuğum var, onlar için mi… Ama artık çok yoruldum.

Zeynep ile sohbetimizde bol bol hüzün var. Neden aşı olmadığını sordum, söylediği ilk şey aşının ücreti oldu.

Aşı ücretsiz olsaydı olurdum. Ama hep pahalıydı. Bir de neredeyse bütün türler pozitif oldu bende. O kadar çok doktor da ‘Zaten neredeyse hepsi bulaşmış, işe yaramaz aşı,’ dedi ki olmadım. Keşke her şeyden önce aşı olabilseydim. Bunun konuşulması lazım. Bilseydik ona göre davranırdık. Şimdi aşının ücretsiz olma ihtimali varmış. Kendim için değil ama çocuklarım için, inşallah ücretsiz olur. Hepsine aşı yaptırırım. İyi ki bu haberi yapmaya karar vermişsiniz. Ben ilk defa bunu birine anlatıyorum. Aslında bunları hep anlatmak lazım ama etrafımdakilere anlatamam. O zaman kocamın beni aldattığını da anlatmış olurum. Ama bunun konuşulması lazım. Herkesin HPV’yi öğrenmesi lazım.

‘Korkuyorum, stresliyim, öfkeliyim ve giderek daha fazla yalnız hissediyorum’

Eda, 31 yaşında, öğretmen ve bekâr

HPV’yle ne zaman ve nasıl tanıştın?

5,5 yıl önce ‘Kadınlar hangi testleri yapmalılar’ diye Google’a sorarak öğrendiğim bir testti Smear HPV hakkında hiçbir bilgim yoktu. İlk testimi yaptırdım sonuç ASCUS, HPV den o zaman bahsettiler.

HPV ile tanıştığında virüsü biliyor muydun ya da hakkında ne kadar bilgin vardı?

ASCUS’un ne olduğunu anlattı doktor ama anlamadım, kanser olduğumu sandım. İlk olarak 3 ayda bir, sonra 6 ayda bir, son olarak da, ve hâlâ, yılda bir şeklinde Smear HPV testi yaptırdığım serüvenim başlamış oldu. Kendi araştırmamı yaptım, HPV ile ilgili bir sürü akademik makale okudum, virüsü öğrendim.

HPV pozitif tanısı aldığında ne hissettin ve ilk düşündüğün şey ne oldu?

İlk pozitifim 4 yıl önce geldi; tip 16; serviks kanserine yol açan yüksek risk grubunun en fazla kansere yol açan tipiymiş, benim yaşlarımda genelde 2 yılda vücut bağışıklık sistemi virüsü temizliyormuş, bu saatten sonra aşı işe yaramazmış. Lanet olasıca testi niye Google’da arattın ki diye düşündüm, sanki bu sonucu değiştirecekti.

Ne hissettiğimden tam olarak emin değilim çünkü hâlâ her test zamanım yaklaştığında sonucu alana kadar aynı şeyleri hissediyorum. Korkuyorum, stresliyim ve çok öfkeliyim… Giderek daha fazla yalnız hissediyorum ve hâlâ korkuyorum. 2 yılı çoktan geçti ve ben hâlâ pozitifim. Bu kesin olarak kanser olacağım anlamına gelmiyor biliyorum ama bunu bilmek bir işe yaramıyor.

Yakın zamanda yine kontrolüm vardı, olabildiğince erteleyip sonunda gün belirlediğimde gecesinde kanser olduğuma dair rüya gördüm. Doktorların her seferinde sanki işe yarayacakmış gibi aşı oldun mu diye sormaları da yardımcı olmuyor.

2 yıl önce Deflagyn kullandım, birkaç sonucum daha ASCUS gelmişti o zamana kadar. Deflagyn kullandıktan sonra çok iyimserdim 2 yılı geçmişti, aynı zamanda bağışıklık takviyeleri de aldım, bağışıklık sistemimin virüsü temizlemesi gerekiyordu artık, öyle olmadı. Onun yerine L-SIL geldi. Oturup ağladım kanser olacağım diye. Sonucu göstermeye gittiğimde doktorum bir hikâye anlattı, 4 yıl önce takipte olan bir hastası varmış ve takibi bırakmış, yakın zamanda bazı şikâyetlerle muayeneye gelmiş ve kanser olduğunu öğrenmişler. Demem o ki HPV takibinin hiçbir aşaması kolay değil.

HPV pozitif olduğunu birileriyle paylaştın mı?

Ben öğrendikten sonra çevremdeki bütün arkadaşlarıma ve aileme söyledim. Daha çok Smear testlerini düzenli olarak yaptırsınlar diye onları teşvik etmek ve mutlaka aşı yaptırmaları için. Kimi dediklerimi yaptı kimi yapmadı. Keşke benim için böyle biri olsaydı hayatımda ama maalesef bizim ülkemizde bu bilince ulaşan kadınlar çoğunlukla pozitif olduğu için bu bilince ulaşıyor..

HPV pozitif olduğunu söylediğinde nasıl tepkiler aldın?

Çevrem hâlâ aynı, herhangi bir olumsuz tepki görmedim ara sıra hâlâ soruyorlar sonuçlarımı.

HPV aşısı oldun mu?

Aşı olmadım çünkü doktorum zaten pozitif olduğumu, aşının şu anki antikor seviyeme etki etmeyeceğini söyledi.

‘Olduğum yerde dayanmaya çalışıyorum’

HPV pozitif olduğunu öğrendiğinde partnerin var mıydı? Bu durumu onunla paylaştığında tepkisi ne oldu?

Öğrendiğimde partnerim yoktu, eski partnerimle paylaştım ve çok öfkeliydim. Onu suçlamadım ama suçlasam yeriydi. O dönem onun bir partneri vardı ve bunu paylaşmam gerekiyordu ve iğrenç tepki aldım karşılığında. Üzüldüm, daha da öfkelendim ama insanların bunları paylaşması lazım.

HPV’den sonra hayatında neler değişti?

Hâlâ çoğu çevrelerde tabu olarak görüldüğü, yeterince bilinçlendirmenin yapılmadığı, sağlık bakanlığının aşı takviminde HPV aşısının yer almadığı için öfkeliyim. Bunu yaşıyor olduğum için öfkeliyim çünkü yaşamak zorunda değildim, seçeneklerim vardı ama bununla ilgili hiçbir bilgim yoktu.

HPV cinsel yakınlaşmayla ilgili fikrini değiştirdi mi?

Cinselliğe bakış açım aynı ama kimseyle ilişkim olmadı HPV’den sonra çünkü ben kimseye bunu yaşatmak istemiyorum.

HPV duygusal ilişkilere karşı tavrını değiştirdi mi?

HPV’den sonra duygusal olarak kimseyle yakınlaşmadım, bilerek yaptığım bir şey değil ama durum bu.

HPV’den sonra biriyle cinsel ya da duygusal olarak ilk yakınlaşmanda ne hissettin?

Bir kez biriyle yakınlaştım, pozitif olduğumu söyledim ve bunun ne demek olduğunu açıkladım ardından kendimi çok kötü hissettim, yapmam gereken şeyi yaptığım için değil bunu yapmak zorunda kaldığım için, başkası bunu bana yapmadığı için.

HPV’den sonra psikolojik destek almayı düşündün mü? Ya da HPV kansere ya da cinsel hastalıklara karşı kaygı bozukluğu hissetmene neden oldu mu?

Psikolojik destek almayı düşünmedim, olduğum yerde dayanmaya çalışıyorum. Test zamanı gelmediği sürece genel olarak iyiyim, düşünmüyorum, tetikleyicim yok.

‘HPV pozitif tanısını alınca panik oldum, büyük bir bilinmezlik hâkimdi’

Ayşe, 25 yaşında, bekâr, öğrenci

HPV’yle ne zaman ve nasıl tanıştın?

HPV’yi ortaokul yıllarımdan beri bilirdim. Aile hekimine gittiğim bir gün duvarlarda HPV aşısıyla ilgili afişler olduğunu görmüştüm, o zaman araştırmıştım diye hatırlıyorum.

HPV ile tanıştığında virüsü biliyor muydun ya da hakkında ne kadar bilgin vardı?

HPV’yi o afişler sayesinde 12-13 yaşlarında öğrenmiştim ancak kendi özelimde tanışmam 25 yaşında oldu.

HPV pozitif tanısı aldığında ne hissettin ve ilk düşündüğün şey ne oldu?

HPV pozitif tanısını alınca aşırı derece panik oldum çünkü büyük bir bilinmezlik hâkimdi. Kendi içimde “Kanser mi olacağım şimdi” diye düşündüğümü hatırlıyorum.

HPV pozitif olduğunu birileriyle paylaştın mı?

HPV pozitif olduğumu ilk önce annemle paylaştım sonra birkaç arkadaşıma ve partnerime söyledim.

HPV pozitif olduğunu söylediğinde nasıl tepkiler aldın?

Etrafımdaki insanlar nispeten bilinçli insanlar oldukları için sakin olmam gerektiği konusunda beni telkin ettiler. Söylemediğim insanların zaman zaman HPV hakkında “iğrenç”, “korkunç”, “kiminle seviştiğine dikkat edeceksin abi” gibi cümlelerine şahit oldum. Epey sinir bozucuydu.

HPV konusunda başvurduğun doktorun tavrı nasıldı? Virüsle ve yaşayacağın süreçle ilgili yeterince bilgilendirildiğini düşünüyor musun?

Doktorun tavrı sinir bozucuydu çünkü seviştiğim kişiler konusunda seçici olmam gerektiği konusunda sürekli uyarı yapıyordu. Aktif cinsel hayatı olan biri değildim bu konuşma olurken, hatta cinsellikle ilgili tabuları kırmakta zorlanan bir kadındım ve tek tük cinsel birlikteliklerim oluyordu. 10 ay önceki birlikteliğimden olabilme ihtimali olduğunu söyledi ama doktordan çok fazla bilgi alamadım açıkçası. Genel olarak bilgilendirilmek çok zor oluyor.

HPV aşısı oldun mu?

Aşıyı oldum ama pozitif tanısı aldıktan sonra doktorumun yönlendirmesiyle oldum.

‘Cinsel hastalıklara karşı kaygı ve korku içindeyim’

HPV pozitif olduğunu öğrendiğinde partnerin var mıydı? Bu durumu onunla paylaştığında tepkisi ne oldu?

Evet vardı, pozitif olduğumu öğrendikten bir süre sonra bunu partnerimle de paylaştım. İlk başta onun da kafasında bir sürü soru işareti vardı virüsle ilgili ama olumsuz yaklaşmadı. Ne yapacağımızı bilemedik sadece.

HPV’den sonra hayatında neler değişti?

Açıkçası cinsellikten biraz uzaklaştım diyebilirim. Hijyen konusunda daha da takıntılı bir insan haline geldim.

HPV cinsel yakınlaşmayla ilgili fikrini değiştirdi mi?

Biraz değiştirdi çünkü eskiden daha pervasız bir insandım cinsellik konusunda. Çok daha seçici ve özenli davranmaya çalışıyorum artık. Bundan sonra uzun ilişkim olmadan bir cinsel hayatım olabileceğini düşünmüyorum.

HPV duygusal ilişkilere karşı tavrını değiştirdi mi?

Duygusal ilişkilerle ilgili tavrım değişmedi fakat bunda partnerimin yapıcı tutumunun çok etkisi oldu. Partnerimden olumsuz bir tepki alsaydım, etraftan duyduğum gibi benim partnerim de bu durumu “iğrenç”, “korkunç” gibi ifadelerle değerlendirseydi inanılmaz zor bir süreç yaşardım ve duygusal ilişkilerden de uzaklaşırdım diye tahmin ediyorum.

HPV’den sonra biriyle cinsel ya da duygusal olarak ilk yakınlaşmanda ne hissettin?

Açıkçası bu süreç epey kötü ve baskı altında hissettiğim, sürekli kendimi açıklamam gerekiyormuş gibi, büyük bir hata yapmışım da onu telafi etmem gerekiyormuş gibi hissettiğim zor bir süreçti.

HPV’den sonra psikolojik destek almayı düşündün mü? Ya da HPV kansere ya da cinsel hastalıklara karşı kaygı bozukluğu hissetmene neden oldu mu?

HPV pozitif olduğumu öğrendiğimde halihazırda psikolojik destek alıyordum ve uzun süre seansların konusu HPV oldu. Süreç içinde test verip HPV olduğumu öğrendikten sonra kanser olma ihtimalime karşı ayrıntılı testlere girmiştim. O dönem kansere karşı muazzam bir kaygı bozukluğu duymuştum. Şu an için sadece cinsel hastalıklara karşı kaygı ve korku içindeyim. Çok dikkatli olmaya çalışıyorum.

‘Herkes HPV’den ziyade kanser başlangıcı teşhisine kilitlenmişti’

Deniz, 46 yaşında, Radyo Programcısı-Gazeteci, bir çocuğu var

HPV’yle ne zaman ve nasıl tanıştın?

30’larımın ilk yarısıydı. Şu an 46 yaşındayım.

HPV ile tanıştığında virüsü biliyor muydun ya da hakkında ne kadar bilgin vardı?

Daha önce Herpes Simplex’i [HP] biliyordum; HPV’yi ise bir doktorumun HP tespitinin ardından “Sen dua et HPV değilmiş” demesinden duymuştum ve gündemimde olmadığı için ilgilenip araştırmamıştım.

HPV pozitif tanısı aldığında ne hissettin ve ilk düşündüğün şey ne oldu?

HPV’nin pozitif olmasından ziyade Cin 3 rahim ağzı kanseri başlangıcı teşhisi beni çok korkutmuştu. Ameliyat olmam gerekiyordu. Dejenerasyonun HPV temelli olduğunu öğrenmemle konuyu araştırmam gerekti ve öylece vakıf oldum. Tabii ki ilk düşüncem kimden kaptığımdı. Kendime de, bana bulaştıran her kimse ona da kızmıştım. Çünkü korunmamıştım, korunmamıştık. Tabii zamanla korunmaya rağmen kişilerin enfekte olabileceğine ve enfekte edebileceğini öğrendim; yüzde 100 bir korunma şekli yoktu. Zamanında yapılmış aşı hariç. Ayrıca virüsü kapar kapmaz enfekte olmayabileceğinizi, bazen onu belki 2 yıl sessizce içimizde gezdirebileceğimizi, bazen taşımamıza rağmen hiç enfekte olmayabileceğimizi… Bunların hepsini zamanla öğrendim.

HPV pozitif olduğunu birileriyle paylaştın mı?

En son birlikte olduğum kişiye söylemiştim diye hatırlıyorum ama emin de olamıyorum. Aileme, sık görüştüğüm arkadaşlarıma zaten anlatmıştım.

HPV pozitif olduğunu söylediğinde nasıl tepkiler aldın?

Herkes HPV’den ziyade kanser başlangıcı teşhisine kitlenmişti, tıpkı benim gibi. 

HPV konusunda başvurduğun doktorun tavrı nasıldı? Virüsle ve yaşayacağın süreçle ilgili yeterince bilgilendirildiğini düşünüyor musun?

Asıl doktorum beni onkolog bir jinekoloğa yönlendirmişti. Maalesef, hem de muayene masasında “Evli misiniz?” sorusuna maruz kaldım… Tepemin tası atmıştı gerçekten! Üstüne yine aynı pozisyondayken “Bu cinsellik de zor iş” esprisine maruz kaldım. En önemlisi durumun şokuyla korkmuş ve panik bir haldeyken bu tür empati yoksunu ve beceriksiz bir tutuma maruz kalmak beni üzmüş ve sinirlendirmişti. Korkum ve paniğim katlanmıştı. Kendimi az çok ifade edebildiğimden kendisini tutumunun bendeki etkisine dair haberdar etmiştim. Dolayısıyla benim çabalarımla nispeten daha açık bir iletişim yakaladık. Ameliyatlarımı ve takibimi o yaptı. Bugün öğreniyorum ki ben de meğer çoğu kadın gibi -düşük doz da olsa- jinekolojik şiddete maruz kalmışım. Şansım, kendimi ifade edebilme imkânımın olması ve doktorumun en azından benimle iletişiminde tutumunu olumlu yönde dönüştürebilmiş olmasıydı.

‘Kendimi kirli değil ama ‘bulaşıcı’ hissediyordum’

HPV aşısı oldun mu?

Hayır.

HPV pozitif olduğunu öğrendiğinde partnerin var mıydı? Bu durumu onunla paylaştığında tepkisi ne oldu?

O sıralar sürekli bir ilişkim yoktu. Dediğim gibi, söyleyip söylemediğimi hatırlamıyorum.

HPV’den sonra hayatında neler değişti?

Ameliyat olgusu çok sinirimi bozmuştu. Üstelik 2 sene arayla bir daha nüksettiğinden ikinci bir defa daha ameliyat olmuştum ki bu sefer rahim ağzı deliğinden yukarı doğru davranmıştı doku dejenerasyonu. Şimdi gereğinden fazla korktuğumu görebiliyorum. Sonuçta erken teşhis edilebildiği için hayati tehlikesi olan ya da ağır tedavi gerektiren bir durum yoktu. Bunların dışında korunarak sevişmek benim için elzem olmuştu. Başkalarına bulaştırma konusu beni çok geriyordu.

HPV cinsel yakınlaşmayla ilgili fikrini değiştirdi mi? 

İlk başlarda çok tedirgindim sonra zamanla alıştım. Birçok insanın başına gelmiş ve geliyor olması kanıksamama yardımcı olmuştu.

HPV duygusal ilişkilere karşı tavrını değiştirdi mi?

Hayır. Fakat o zamanlar insanların bu virüsle yaşama biçimlerine bakar oldum. Yani sadece kendine değil partnerlerine de zarar verebilecek bir virüsü taşırkenki dikkatleri, özenlerini gözlüyordum. Kendiminkini de. 

HPV’den sonra biriyle cinsel ya da duygusal olarak ilk yakınlaşmanda ne hissettin?

Şimdi siz sorunca bu açıdan bakıyorum ve hatırlamaya çalışıyorum… Kendimi kirli değil ama “bulaşıcı” hissediyordum. Tuhaf bir suçluluk duygusu da vardı. Kişisel olarak huzurum kaçmıştı. Alıştım evet ama bu zaman aldı.

HPV’den sonra psikolojik destek almayı düşündün mü? Ya da HPV kansere ya da cinsel hastalıklara karşı kaygı bozukluğu hissetmene neden oldu mu? 

Bu konuda psikolojik destek alma ihtiyacı hiç duymadım. HPV kaynaklı rahim ağzı kanseri riskinden sonra ise kanser olma oranlarına, risklerine karşı algılarım daha rasyonel ve soğukkanlı çalışır oldu. Bu konuyla ilgili şimdiki görüşlerim ise çok keskin: HPV kaynaklı kanserin erken yaşta aşılanmayla önlenebilir olması beni şimdi her şeyden daha çok ilgilendiriyor. Çok basit, halk sağlığını, özellikle de kadınların sağlığını tehdit eden bir virüsün aşılama yöntemiyle önüne geçilebilecekken yetkililer gerekeni bile isteye yapmıyor. Şu an konunun duygusal boyutuyla ilgilenmiyorum. Zira bu konuda doğru bilgilendirilmiş, donanmış olsaydım ya da kısaca erken yaşta aşılanmış olsaydım yüksek ihtimal bu söyleşiyi yapmıyor olurduk. Bu bir halk sağlığı problemi ve her fırsatta bu bağlamda ele almak gerekiyor. Devlet tarafından kapsayıcı bir cinsellik eğitimi anlayışı güdülmeli ve HPV aşısı devlet tarafından yapılmalı.